Όμορφη...και ατέλειωτη ...Πατρίδα...
Κάποιοι νομίζουν πως κιοτέψαμε ...και ερίζουμε....! Άλλοι πάλι...πως πήραμε τα καντάρια ...και ζυγίζουμε της ψυχής... μας.. το ξεπούλημα....! Ας έλθουν στα λογικά τους....γιατί...εδώ.....λιάζεται...η ντομάτα..και μοσχοβολάει..ο μπαξές..στο καλοκαιρινό χνώτο του απομεσήμερου...λίβα.... Μα ..και πόσο ανάλαφρα... λυγιέται ...στο ...χρυσαφί... πεζούλι....το..ανυπότακτο στάχυ... Τούτη την Πατρίδα...την αγαπάμε ...αιώνες..και την τραγουδάμε..απρόσμενα...στο περιγιάλι.... στους αγρούς ...τις συνάξεις,....στα ανηφορικά...ασπρόκτιστα ... Ξωκλήσια. Όσο ...κι αν προσπαθούν οι φίλοι...της σύνθετης σκέψης...να αποπλανήσουν...τον κύκλο της...αγνής περιπλάνησης, .. Θα έχουν την έκπληξη...στο τέλος του..στοίχου...που συνοδεύει ο χορός, να δούν ...το μαντήλι ...σφιγμένο στα χέρια...κι ανάσες με φούρλες...τσαλίμια...του μέτρου... Μια... νέα στροφή, γεμάτη υποσχέσεις,...παλμοί.... που δένουν στο βήμα ... ..κι αφήνουν στα μάτια...το"όποιο..καρτέρι".......................