Το τάξιμο της λαμπάδας....
Μίνι Νουβέλα... του Μπαρμπα Γιάννη Ακόμη ταράζεται το Κυρα Λενιώ....σαν ανεβαίνει...την σκάλα του Πλοίου...που θα την μεταφέρει στη Μεγαλόχαρη της Τήνου...κρατώντας την λαμπάδα..από γνήσιο κερί ...ταμένο στη χάρη της. Στο νου της ήλθε ο τελευταίος διάλογος που καθόρισε την μοίρα της, και να μην σμίγουν ποτέ πια...αυτό το παλικάρι....ο Σταυρής...που με τα λόγια του άφησε στο ίδιο μέρος...την ελπίδα της να πεθάνει τελευταία.... Τι κι αν πέρασαν τέρμινα και δεκαετίες...άσπρα μαλλιά και ζάρες ...άφησαν στο πρόσωπο...τα αχνάρια τους ανήμπορα ..στο διάβα τους βαρια και κουρασμένα πόδια.... Σε αυτή την κουπαστή...την όμοια αυτό το προσωπάκι...το τόσο γλυκό να κοιτάζει κατεβασμένο...ερωτευμένο και περίλυπο...τα γκριζοπράσινα νερά...που ανάδευε...η προπέλα του στο λιμάνι...λίγο πριν την αναχώρηση...ένοιωσε ...τα λόγια...και τα υγρά του μάτια...να της ψιθυρίζουν..εκείνη την υπόσχεση.....που αυλάκωσε την..ύστερη ζωή της.... -Μην στενοχωριέσαι...