Αι γεννέαι...πασαι....
Στη Σαλαμίνα..βρέθηκα και εφέτος στο μικρό...ξωκλήσι...της Παναγιάς..! Ανηφορίζοντας και πάλι στο τελευταίο σκαλί και πριν..απλώσω το βλέμμα μου στο πλακόστρωτο προαύλιο της γραφικής Εκκλησούλας με την υπέροχη θέα του λιμανιού της Κούλουρης, ζήτησα από τη Μεγαλόχαρη, να μην σταματά να δακρύζει...για τα πάθη ... τα λάθη μας...και τις ατέλειωτες αδυναμίες...του ανθρώπινου βίου μας. Στοιβαγμένα ...καρβέλια .. μοσχομυρισμένου φρέσκου...ψωμιού με γλυκάνισο...πάνω σε.. τραπέζια...με ολόλευκα..κεντητά τραπεζομάντιλα...ενώ η ατμόσφαιρα... πάλλεται από δεήσεις και ύμνους..συγκινημένων ανθρώπων ....προεξάρχοντος του Ιερέως...που δεν σταματά ..τους ψαλμούς...και την προσφορά με θυμίαμα.... -...Αι γεννέαι...πασαι ύμνο στην ταφή σου προσφέρουσι Παρθένε...!! Και μέσα από την γλυκύτατη...οπτασία...του εικονίσματος...που αναπαριστά..την Θε...