Παρακαλώ...ανοίξτε διάδρομο....
Εύθυμα και σοβαρά του Μπάρμπα Γιάννη Μαζευόμαστε οι συνταξιούχοι... και ...όπου βλέπουμε ...ουρά....τσούπ ...χωνόμαστε! Όχι πως μας το επιβάλλει καμιά έκτακτη ανάγκη...αλλά μας έγινε συνήθεια..βρήκα και εγώ μία ...και χώθηκα....δεν θυμάμαι ...ακριβώς...νομίζω στο κεντρικό..Φαρμακείο του ΕΟΠΥ...στον Πειραιά... Ρωτάω το τελευταίο....συνομήλικο Γεροντάκι...... -Τι Αριθμό έχεις.....? -Τριακόσια είκοσι τρία.! -Εντάξει ...έχω το τριακόσια είκοσι τέσσερα....η ουρά είχε κλείσει όλο το πλάτος του πεζοδρομίου..και από τα χαράματα..παρόλο το πρωινό αγιάζι...τα γερόντια στημένα...άλλος με το σκούφο του , άλλος το καπέλο....σηκωμένο και το πέτο του μπουφάν....ψάχνουν αφορμή ...να φωνάξουν κάτι...να ανάψουν τα αίματα...να ζεσταθούν.... -Δεν είναι κράτος αυτό...μας κόβανε ...τα φάρμακα μας ρημάξανε...κοίτα εδώ τι μου γράψανε να πάρω....ούτε για τις πορδές μου..!!! .των εκατό μιλιγκράμ...!!!Γενόσημο...του...Κ......!!! -Εμένα .