Μοναχή το δρόμο επήρες...
Μοναχή το δρόμο επήρες, Εξανάλθες μοναχή Δεν είν’ εύκολες οι θύρες, Εάν η χρεία τες κουρταλή...................................................... Δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ...μα όταν σε χρειαστώ, σε νοιώθω δίπλα μου.! Σε βλέπω στα μάτια κάποιου άλλου...όταν θες να με πείσεις..ότι δεν ήλθε δα και το τέλος. Σε αναζητώ στα χωράφια τα καλντερίμια με τις κάτασπρες πεζούλες, κι εσύ κυματίζεις αγέρωχη δίπλα στο καμπαναριό για να με κάνεις να σηκώσω τα μάτια να σε ξεχωρίσω από το μπλε του ουρανού Σου ψιθυρίζω ... <<Πατρίδα..>> κι εσύ πάλλεσαι με ψαλμούς..Βυζαντινούς .λικνίζεσαι..όπως το στάχυ στον αέρα... Σε λέω σημαία...στυλώνω το βλέμμα....ορθώνω το κορμί σε στάση προσοχής, κι εσύ περνάς δίπλα μου σαν μικρό Αιγιοπελαγίτικο πανηγυράκι.. .και ψιθυρίζεις...σιγαλά κι απρόσμενα... -...