Ερωτική εξομολόγηση προς την Ελλάδα..

«Ερωτική εξομολόγηση προς μία χώρα» είναι ο τίτλος στο πρωτοσέλιδο άρθρο της μεγάλης κυκλοφορίας αυστριακής εφημερίδας «Κουρίρ», στο οποίολη τ η συντάκτρια της, Μπίργκιτ Μπράουνρατ, «ξετυλίγει» όην αγάπη της για την Ελλάδα, από την τρυφερή ηλικία των 12 χρόνων μέχρι σήμερα, και διαπιστώνει με λύπη ότι «οι άνθρωποι της γίνονται ολοένα και φτωχότεροι, αλλά μόνον οικονομικά», γιατί, όπως διατρανώνει, κλείνοντας το άρθρο της, «αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά, κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει».

«Στα δώδεκά μου είχε έλθει επιτέλους η ώρα που επιτρεπόταν πλέον να ταξιδέψω για πρώτη φορά μόνη μου στο αεροπλάνο, αλλά από την αγωνία με έπιασαν πόνοι στο στομάχι, όμως η χώρα όπου με κατέβασε απαλά το αεροπλάνο μού θεράπευσε αστραπιαία τους πόνους.

Η Αθήνα και οι άνθρωποί της, αυτό ήταν το σκηνικό των ομορφότερων ονείρων μου», γράφει εισαγωγικά, μεταξύ άλλων, η Μπίργκιτ Μπράουνρατ για να σημειώσει στη συνέχεια ότι αργότερα πάντα έτριβε τα μάτια της για να συνειδητοποιήσει ότι είχε βρεθεί πραγματικά εκεί, στο ζωντανό βιβλίο της ιστορίας, που βρίσκεται πάντα στα πόδια της σε κάθε γωνιά, που της δείχνει την ιστορία τής Ανθρωπότητας, από τις Μυκήνες, την Επίδαυρο μέχρι τον Ισθμό της Κορίνθου, σαν να ήταν μια «μηχανή του χρόνου».

Που την «προσγειώνει και την απογειώνει σε ονειρεμένα νησιά όπως η Ύδρα και ο Πόρος», συμπληρώνει η συντάκτρια, για να αναρωτηθεί κατόπιν «για το πόσο πλούσιος είναι άραγε κάθε άνθρωπος, που μπορεί να ζει σε αυτή τη χώρα, πόσο απίστευτα πλούσιος», όπως η ίδια νόμιζε παλιά, αλλά που σήμερα συνειδητοποιεί ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι φτωχοί, και γίνονται φτωχότεροι.

«Γίνονται όμως, μόνον οικονομικά φτωχότεροι», τονίζει η Μπίργλιτ Μπράουνρατ, «γιατί αυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει».

Εχουν αποκτήσει μια ξεχωριστή θέση στο διαδικτυακό σύμπαν. Ποια η σχέση των «πολιτών δημοσιογράφων»

Του ΧΑVΙΕR ΤΑRΝΙSΙΕΝ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ αποκλειστικές ειδήσεις, σχολιάζουν την επικαιρότητα, επικρίνουν τους μεγάλους αυτού του κόσμου. Ορισμένοι τους αποκαλούν «πολίτες δημοσιογράφους». Αλλοι τους αποδίδουν τον λιγότερο κολακευτικό χαρακτηρισμό «δημοσιογράφοι με πιτζάμες». Κανείς
όμως δεν μπορεί να τους αγνοήσει. Οι μπλόγκερ και οι άλλοι συντάκτες του Διαδικτύου έχουν αποκτήσει μια θέση στον ήλιο του συστήματος της ενημέρωσης. Οι επιχειρήσεις γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να τους προσπεράσουν.«Είμαστε υποχρεωμένοι νατους λάβουμε υπόψη,κατ΄ αρχήν μόνο και μόνο για να αποφύγουμε μια αρνητική δημοσιότητα
στο Διαδίκτυο»υπογραμμίζει η Αν Σαπιρό-Νιέλ, πρόεδρος του Συνδέσμου Επαγγελματιών των Δημοσίων Σχέσεων. «Η δυσκολία έγκειται στο ότι οι κανόνες δεν είναι οι ίδιοιόπως με τους δημοσιογράφους.Για παράδειγμα,δενεξασφαλίζουμε δικαίωμα επανόρθωσης σε περίπτωση που γίνει κάποιο λάθος».«Οι απόψεις είναι εξαιρετικά μοιρασμένες
και οι πρακτικές πολύ διαφορετικές»
παραδέχεται η Σοφί Κορνέ του πρακτορείου C΄est dit, c΄est ecrit. «Πρέπει να στέλνουμε προϊόντα,βιβλία,στουςμπλόγκερ,να τους καλούμεσε δημοσιογραφικά ταξίδια,όταν ξέρουμε ότι θα πρέπει να τα πληρώσουμε όλα εμείς επειδή οι ίδιοι δεν αποζημιώνονται για τα έξοδά τους από τον εργοδότη τους;».

Σε ορισμένους τομείς οι μπλόγκερ παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην επιρροή του κοινού. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα βίντεο γκέιμ, η πληροφορική και το high-tech, αλλά επίσης η διατροφή, η μαγειρική, η διακόσμηση, η μουσική, η ψυχαγωγία με την ευρεία έννοια. Οι επιχειρήσεις καταφεύγουν σε εξειδικευμένα πρακτορεία που παρακολουθούν τα μπλογκ. «Οι μπλόγκερδυσχεραίνουν το έργο τωνδημοσίων σχέσεων με τον Τύπο» εξηγεί ο Λυντοβίκ Μπαζάρ, διευθυντής ενός τέτοιου πρακτορείου, του Ηuman to Ηuman. «Η πρακτική που ακολουθούνείναι θεμελιωδώς διαφορετική από αυτή των δημοσιογράφων. Δεν σέβονται τους τρεις θεμέλιους λίθους του δημοσιογραφικούεπαγγέλματος,δηλαδή την αποστασιοποίηση,την αντικειμενικότητα και την επαλήθευση των πηγών.Βρίσκονται μέσα σε απόλυτη υποκειμενικότητασε σχέση με το αντικείμενότους.Βιώνουν τη δραστηριότητά τους σαν ένα πάθος.Αφηγούνται τον εαυτό τους. O ταν ένας μπλόγκερ φθάνει σε μια συνέντευξη Τύπου,το πρώτοπράγμα που κάνει είναι ναφωτογραφηθεί ή να ζητήσει να τον φωτογραφίσουν...».

Ακόμη και οι υψηλοί θεσμοί έχουν αναγκαστεί να συμβιβαστούν με αυτούς τους νέους σχολιαστές της δημόσιας ζωής. Στη συνάντηση του Μπαράκ Ομπάμα με τον Νικολά Σαρκοζί τον Ιούλιο του 2008, η γαλλική προεδρία είχε προσφέρει διαπίστευση σε περίπου δέκα μπλόγκερ.«Το βασικό κριτήριο παραμένει η επαγγελματική δημοσιογραφική ταυτότητα»διευκρινίζει ο Φρανκ Λουβριέ, υπεύθυνος επικοινωνίας του Μεγάρου των Ηλυσίων. «Είμαι όμως υπέρ τού να ανοίξουμε τις πόρτες μας στους μπλόγκερμε τη μεγαλύτερη επιρροή.Σε αυτούς που έχουν μια νομιμότητα στο επάγγελμά τους και ταμπλογκ τους έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα» . Η γαλλική προεδρία έχει οργανώσει μια μονάδα παρακολούθησης των μπλογκ. Το Γραφείο Τύπου του γάλλου πρωθυπουργού, ωστόσο, περιορίζεται στο κριτήριο της επαγγελματικής δημοσιογραφικής ταυτότητας. «Για λόγους ασφαλείας» διευκρινίζει η υπεύθυνη, Μιριάμ Λεβί.

Η άλλη δημοσιογραφία
Από την πλευρά του το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα διαπίστευσε μπλόγκερ στο συνέδριό του στη Ρεμς πέρυσι τον Νοέμβριο. Το γεγονός ότι η επαγγελματική δημοσιογραφία και τα μπλογκ αποτελούν σε μεγάλο βαθμό συγκοινωνούντα δοχεία ανατρέπει τις συνήθειες.«Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που μπορεί να συγκριθεί με την εποχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας»λέει ο Μπενουά Ραφαέλ, αρχισυντάκτης του δικτυακού τόπου LaΡost.«Τα μπλογκ επιτρέπουν τηνανάδειξη νέων ταλέντων ταοποία στη συνέχεια μπορεί να εξελιχθούν σε εξαιρετικούς δημοσιογράφους» .

Ο Ερίκ Μαρκί, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Χορήγησης Επαγγελματικής Δημοσιογραφικής Ταυτότητας, είναι λιγότερο επιεικής. «Το να λέει κανείς συνεχώς ότι ο καθένας μπορεί να γίνει δημοσιογράφος υποτιμάαυτό το επάγγελμα και αποκρύπτει το γεγονός ότι η καλή ενημέρωση έχει κόστος.Στο κάτω κάτω δεν μιλάει κανείς για “πολίτες χειρουργούς”.O όρος “πολίτης” δεν χρησιμεύειπαρά στο να κρύψει μια υποτίμηση της ενημέρωσης και μια αποσταθεροποίηση του επαγγέλματος.Εχουμε ήδη κατεβεί πολύ χαμηλά στα κριτήρια χορήγησης της δημοσιογραφικήςταυτότητας».

Συμπληρωματικός ρόλος
Ωστόσο οι περισσότεροι μπλόγκερ δεν θεωρούν εαυτούς δημοσιογράφους. Συχνά μάλιστα υιοθετούν- ρητά ή μη- κριτική στάση απέναντι στον Τύπο. «Οψηφιακός δημόσιος χώρος επιτελεί συμπληρωματικό ρόλο, είναι λοιπόν αρκετά λογικό να λειτουργεί αντιδραστικά ή διορθωτικά»εξηγεί ο Νικολά Βανμπρεμέερς ή Versac, συγγραφέας ενός πολιτικού μπλογκ από το 2003 ως το 2008. «Εγώ ο ίδιος δεν έχω επαγγελματική σχέση με την ενημέρωση.Εχω τη δική μου ιεράρχηση».

Αν περιοριστούμε στα στατιστικά στοιχεία, οι αριθμοί είναι με το μέρος των μπλογκ. Σύμφωνα με την Επιτροπή Χορήγησης Δημοσιογραφικών Ταυτοτήτων, στη Γαλλία έχουν χορηγηθεί 37.000 δημοσιογραφικές ταυτότητες, ενώ σύμφωνα με το Wikio τα μπλογκ ανέρχονται σε 60.000-70.000.

ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΙΑΝΤΕΙΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Μπαρμπα Γιάννης ..ο Ψαράς..!!!

Ερωτική εξομολόγηση προς την Ελλάδα..

Αυστριακή εφημερίδα: «Aυτό που είναι η Ελλάδα και οι Έλληνες στην καρδιά κανένας δεν μπορεί να τους το αφαιρέσει…»

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

ΤΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΑ ΤΗΣ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Έξελθε κατηραμένε ...Οφη...

Είθε....τούτες τις ...ώρες....

Εχουν αποκτήσει μια ξεχωριστή θέση στο διαδικτυακό σύμπαν. Ποια η σχέση των «πολιτών δημοσιογράφων»