αποχωρισμός....

Πήρα το μονοπάτι για την Παραλία...
Τα πρώτα μικρά ...νεροφάγια άφησαν τα ίχνη τους αραιά και που..
Τουμπαρισμένες  οι βαρκούλες...στη σειρά..... "κάθε πράμα στην ώρα του".
Τα παραγάδια ...τα δίχτυα...στην μικρή αποθηκούλα...του χρόνου πάλι
Τίναξα ένα βότσαλο με δύναμη στην επιφάνεια του νέρού, να προκαλέσω την παράξενη ηρεμία  της Θάλασσας...
Με προκάλεσε κι Εκείνη...
Έριξα το βλέμμα στα παιχνιδίσματα της,και  παράξενοι αντικατροπτισμοί σαν  από  κρυστάλλινο κόσμημα και ήχοι  με περίεργο τέμπο που προκαλούσε το κύμα ,και τα μικρά πολύχρωμα βότσαλα.
Σαν μαγεμένη Κίρκη..που έβαλε σε εφαρμογή τα κόλπα της,και κρατούσε το βλέμμα μου  ακίνητο.
-Μπάρμπα Γιάννηηηη...!!!
-Άσε με ....άσε με ....Κυρά μου.....!!!...του Χρόνου ..πάλι...!!!
Γύρισα την Πλάτη και πήρα τον ανήφορο....αυτή συνέχιζε...Μπάρμπα Γιάννηηηη...
Πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό...συγχώρα με Θεέ μου...σταυροκοπήθηκα...γύρισα την πλάτη  μου στη Θάλασσα....σε καλό...μου..!
Έφθασα στο  Δάσος..η τελευταία βροχή είχε αφήσει τον δρόμο βρεμένο και τα πεύκα μοσχοβολούν εκείνο το γνωστό άρωμα τους, μετά την νεροποντή....
Πήρα βαθιές ανάσες...Καταπράσινο Δάσος....
Γύρισα το κεφάλι,έκανα στην άκρη ένα κλαρί  πεύκου, και την Κοίταξα από ψηλά
Είχε  φορέσει εκείνο το πετρόλ φόρεμα..που μου αρέσει....επίσημη τουαλέτα να με εντυπωσιάσει.
Πάντα ήταν το ίδιο όμορφη από μακρυά....Γαλήνια...
-Μπάρμπα..Γιάννηηηη......
Της χαμογέλασα...δάκρυσα...της ψιθύρισα....
Του χρόνου πάλι Κυρά μου...!!!!!