ο Παμής...και η...Σταρήθρα......

                        του Μπάρμπα Γιάννη 

                                                                του Ψαρά

Διάχυτες εξορμήσεις...με  περαστικά...σύννεφα βιαστικά καθώς ανηφορίζουν από το νότο, και με κατεύθυνση την Ευρώπη...  ενώ στριφογυρίζουν   πάνω από κορφούλες ...ρουμάνια.. και  πεδιάδες.....

Παίζουν κρυφτούλι με τον ήλιο...και χρωματίζουν το φόντο...ανάμικτα στο μπλε το μολυβί και το άσπρο....!..

Μια κάμερα και η φαντασία μου ...τοποθετημένη...σε κάποιο...ρομποτικό ελικοπτεράκι ..αερομοντέλο με δοκιμασμένο ζουμ και ευρυγώνιο διάφραγμα

Ακολουθώ τα σύννεφα.....στα χέρια μου η ψηφιακή κονσόλα του κινητού...! παρατηρώ από τη γη τις μοναδικές υπέροχες  εικόνες...

Με εκπλήσσουν από ψηλά αυτές οι αιλουροειδείς στροφές του δρόμου και στην πλάγια του βουνού αυτό το εντυπωσιακό κεραμιδωσκέπαστο χωριουδάκι...να και το καμπαναριό της Εκκλησίας ....τα σκαλιά η πλατεία...ο πλάτανος στο βάθος...μοιάζει με το δικό μου διπλανό  χωριό  που άφησαν οι δικοί μου γονείς σαν ήμουν παιδί...

Κάνω μία στροφή...χαμηλώνω πίσω από την πλαγιά του βουνού.......το προσγειώνω σε ένα άγναντο..καταράχι....με φόντο..το κοπάδι...με τα προβατάκια του Παμή...βοσκού..που .από τα νιάτα του όπως στη συνέχεια μου ανέφερε,  τα ...σαλαγάει...για δεκαετίες στο χειμωνιάτικο γρασίδι...

Παρκάρω την μηχανή μου τη δίκυκλη στον κοινοτικό δρόμο που τελευταία του ρίξανε ...άσφαλτο...και τελευταία περνά το λεωφορείο...του ΚΤΕΛ...

Κατηφορίζω απ την πλαγιά μαζεύω το εργαλείο....του αερομοντελισμού και πλησιάζοντας...το κοπάδι και χαιρετώ τον βοσκό.

Πιάσαμε κουβέντα...φιλική ...και φάνηκε πως την είχε ανάγκη, γιατί τα τελευταία χρόνια του λείπουν οι άνθρωποι

-Πως από δω..??...τα μέρη μας..?...απ την  Αθήνα είσαι...?

-Περαστικός...Πατριώτη...πάω για ψήφο...στο πάρα πάνω χωριο΄....

-Ποιανού...είσαι..συ..βρε...???

Γελάω....!!!

-Σώγαμπρος...!!!

-Σώγαμπρος..???..Ρε ..ποιανού είσαι συ...???...!!!

..........................................................................................................................................................

.....................................................................................................................................................

Είναι υπέροχο να μιλάς με τους στρατιώτες του καθημερινού μόχθου...,όπως ο Παμής...που έχουν συμφιλιωθεί με την μοναξιά....της ανάγκης...μοιρασμένοι...ανάμεσα στη γη και τον ήλιο...ασυμβίβαστοι να κατέβουν ...πιο κάτω...

Να  ξεχωρίζουν από μακρυά τους ήχους...στο πέρασμα μηχανών ...και τις φωνές ανθρώπων...και τα ακούσματα ζώων....και πτηνών όπως η Σταρήθρα...που ανασκαλεύει...το  διπλανό οργωμένο χωράφι...να ξεχώσει...σκουληκάκι..και μικρά σαλιγκάρια...!

Στην πλαγιά απέναντι..μια πρόχειρη κατασκευή από Τσίγκους σκουριασμένους ακουμπισμένο σε κάτι πέτρες...το  πρόχειρο καταφύγιο... του  Τσοπάνη για  περνούν τη νύκτα τους τα ζωντανά του...λίγο μετά  το λιόγερμα και .πάρα δίπλα ...ένα μικρό καμαράκι...ίσα να μπεις σκυφτός...γεμάτο βελέντζες...πρόχειρο κατάλυμα....να πλαγιάσει...

Προηγείται το άρμεγμα..ένα προς ένα ..κι από εδώ..ίσα το φράκτη και μέσα...

Τα μεταλλικά κάνιστρα στη σειρά με επιμέλεια θα γεμίσουν με γάλα...ευλογημένο προϊόν αφρίζον και καθαρό όπως η καρδιά του..φίλου μας .

σε αυτήν και την τιμιότητα του  υπολογίζει και ο μεταπράτης Έμπορας που έρχεται κάθε μέρα και το παραλαμβάνει...ανόθευτο..

Ο μοναδικός  άνθρωπος..κι αν τύχει... που λέει δύο κουβέντες κάθε πρωί βιαστικά στην παραλαβή...και αφήνει τα άδεια δοχεία προς χρήση της επομένης.....!

Το πρωί με το πρώτο λάλημα του Κότσυφα..ο περιούσιος του ποιμνιοστασίου και του χωριού  τσοπάνης μας θα  ξεχωρίσει τις μαρτίνες από τα μανάρια....και με το δεύτερο  φέγγος...της Ανατολής θα ξεχυθεί μαζί με το κοπάδι...στην πλαγιά...

-Είμαι μόνος μου ...παραπονιέται...!...τα έχω όλα...μου λείπουν οι συντροφιές...οι συναντήσεις..

Κάποτε σε  τούτο το μέρος σαν γυρνούσε το βλέμμα ...έβλεπες καμινάδες να καπνίζουν στις καλύβες..άκουγες φωνές , παιδιά να παίζουν ...και γέλια και χαχολογήματα από τα παιδικά του παιχνίδια.

Ο θέρος ο τρύγος...και το μάζεμα της ελιάς.. έμοιαζε ασίγαστος .. πόλεμος....ήταν το επίγειο πανηγύρι. ανάμεσα ..στους κάμπους , τους ελαιώνες και τα χωράφια...παντού ..ξεχώριζες ανθρώπινες φιγούρες...ανάμεσα στο καφέ το γκρι...και το πράσινο...

Ξεχώριζε ..και το άσπρο καλύβι  της φαμίλιας  του  με  τις ασβεστωμένες πέτρες....που ήσαν ...διάσπαρτες εδώ κι  εκεί...ανάμεσα στις αγροτικές καλύβες ...με αυτοσχέδιες αυλές..και κάπου ...κάτι .να σιγοψήνει  και να μοσχοβολάει....στη γειτονική γάστρα.....!

Μα αυτά ....στο παρελθόν....σήμερα ...απομεινάρια ερείπια  και ακαθόριστες πέτρες,αφορμή  για να θυμάται και τρώει την ψυχή του Παμή...σαν το  σαράκι.

Ακουμπάει το πρόσωπο του στην μαγκούρα του ...και το βλέμμα του ....απλανές...

-Που είναι όλοι αυτοί..?...ψιθυρίζει..κάθε Παρασκευή..πηγαίνω στο χωριό να συναντήσω..φίλους...!

Από το βάθος του δρόμου ...ανάμεσα στις στροφές ...ακούγεται  βαριά η μηχανή αυτοκινήτου...καθώς διασχίζει την ανηφόρα...και  σύντομα ξεπροβάλει η μουτσούνα..από κάποιο πούλμαν...γεμάτο κόσμο...εκλογείς γνωστής παράταξης που τραγουδάει δυνατά και βρίσκεται ..αν μη τι άλλο στο τσακίρ...κέφι...!!

Είναι  ..στο σκοπό ...κτυπούν παλαμάκια και διαχέονται οι φωνές τους...ολόγυρα !...έξω από τα παράθυρα  ανεμίζουν σημαιάκια...του κόμματος ρυθμικά..!Ακούγεται και σπάει την ησυχία  δυνατά το τραγούδι..

-<<Ντοητα ...πρες...ντόητα πρες...!!!... ντοητα πρες  κοτσιδετα...!!...ντο τα δε ταρε     σκιδετααα...!!!..>>

-Ποιοι είναι αυτοί μωρέ Παμή..?...Αλβανοί...?..τον ρωτάω ..έκπληκτος..!

-Όοχι...να ήταν έτσι οι Αλβανοί..?...Πατριώτες...είναι πρωτευουσιάνοι....πιο Έλληνες απ τον κάθε ένα  μας...ψηφοφόροι...της Θανάσως τα παιδιά ...από την ..πάνω σειρά  του χωριού.....οργανωμένοι στο..κόμμα..!

.Βρε να ζούσε ο Παππούς τους...σαν το χορεύανε ....παλιά στο ψηλό αλώνι...μετά το συλλείτουργο στην Εκκλησιά του Προφήτη Ηλία...χρόνια και τούτα...!!

-Και γιατί τραγουδάνε ..αυτό το τραγούδι..?

-Έτσι τους βγήκε...είδαν στη θέα το χωριό....από μακρυά, παρατήρησαν και το κοπάδι μου .,,από ψηλά και μίλησε...η καρδούλα τους...!!

Χάθηκε το πούλμαν ...μαζί με τις φωνές.... τις χαιρετούρες και  τα παράθυρα με τις σημαιούλες...γύρισε και πάλι  το τοπίο στην γνώριμη ησυχία του..

Σε..λίγο...ένα ..άλλο πούλμαν ..εμφανίστηκε ..να αγκομαχεί στον ..γνώριμο ανήφορο...

Και  αυτοί στο  τσακίρ κέφι....να χαλάει ο κόσμος...από το τραγούδι ...μόνο που τρόμαξαν κάτι κοράκια ...και το έβαλαν στο φτερό...σμήνος.. να φτεροκοπά .κατά πέρα...στον κατήφορο.

Βουή...και σημαίες να ανεμίζουν ..έξω από τα παράθυρα.. καθώς τους χαιρετούσε ο Παμής ..κι εγώ...!...κι αυτοί τον ίδιο σκοπό...!

-..<<Ντόητα...πρες...ντοητα πρες...!!! ντόητα πρες κοτσίδετα..!! ντο τα δε ταρε...σκίδετα...

  -Αυτοί πάλι ποιοι είναι...?

-Αυτοί είναι του άλλου  κόμματος...ψηφοφόροι...!  Κατσημιχαίοι ...από του  διπλανού  χωριού...παλιά σμίγαμε στο πανηγύρι.

Έχουμε Ρίξει στο Αλώνι...και χορό με αυτούς...τους Παππούδες...Θεός σχωρες τους...!

-Αυτούς πάλι τι τους ενθουσίασε και ξεφαντώνουν με το ίδιο τραγούδι.. βρε Παμή..?

-Τα προβατάκια που σου έλεγα....η Ελευθερία  του χώρου...η νοσταλγία για την Πατρίδα την ιδιαίτερη....!Είναι κι αυτοι κοντο χωριανοί πατριώτες...!

...Τα σημαιάκια είναι διαφορετικά....μα η καρδιά και η αγάπη για του χωριού και τις παραδόσεις η ίδια....όπως παλιά.

Γύρισε πάλι και κοίταξε τον κάμπο θλιμμένα...!..δεν συμβιβαζόταν...αυτά που έβλεπε.. με την μοναξιά του.!

Κάποιοι αποκαλούν τους ψηφοφόρους...πρόβατα....!!

Και τι δεν θα έδινε να ανταλλάξει...αυτή την έννοια με το κοπάδι του...να γεμίσει  με τα μαρτίνι α  του σε φορτηγά ..και να τα αφήσει να συνεχίσουν την πορεία τους....με όποια την τύχη τους....

Και  όσο για τους Ανθρώπους....τους κοντοχωριανούς και πατριώτες...να τους κατεβάσει έναν ένα να τους ασπαστεί...με σταυροφίλημα...και αγάπης αγκάλιασμα.....ανεξαρτήτως κομματικής η άλλης υστερόβουλης ,αναίτιας....σκέψης.... προς το ζητούμενο...

Να τους δώσει να καταλάβουν πόσο νόημα ...στη ζωή  θα δώσει η επιστροφή τους. .στην ιδιαίτερη πατρίδα.!..

Πόση χαρά και ικανοποίηση θα νοιώσει ...να δει ..."στα στερνά του"  αυτό τον κάμπο να γεμίζει  με δραστηριότητα....και προκοπή ...να αφουγκρασθούν τις προσδοκίες του...και να του δώσουν την υπόσχεση...πως την επομένη ....φορά ...θα έλθουν ...να του δείξουν τα...φιλόδοξα... σχέδια τους..

Υπάρχει λόγος  σοβαρός για αυτό ...και όλοι τον καταλαβαίνουν ...Το χρωστούμε στο Έθνος...στους προγόνους και απογόνους μας.

Το κατάλαβε τελευταία και η Ευρώπη.....που ξυπνά από το λήθαργο...της  επίπλαστης ηρεμίας....

-Να γυρίσουμε  στην Παράδοση..και τις κληροδοτούμενες αξίες...της συμπληρώνω, συμφωνόντας...!

.Μαζί με αυτή θα βρουν και τη σειρά τους...τα τραγούδια και οι σκοποί που τελειωμό δεν έχουν...σε αυτό τον ιστορικό  τόπο.

Το Ριζίτικο της Κρήτης...το νησιώτικο των Κυκλάδων, και  οι καντάδες των Επτανήσων,τα τραγούδια της Θράκης...της Ηπείρου.......περιμένουν ...την επιστροφή....τους στις ρίζες...

Διέκοψα...τον συλλογισμό του Παμή...κατάλαβα πως οι χίλιες μύριες σκέψεις του ...ήταν κρυμένες και στις δικές μας καρδιές...μόνο που εμείς ζούμε  σε άλλο περιβάλλον...και τις θεωρούμε ξεπερασμένες....!

Το ζητούμενο ίσως...να βρίσκεται στην μεθοδευμένη αναπαλαίωση...αυτή που με σεβασμό στις αξίες...και τα επιτεύγματα...και πάντα με προσοχή στο περιβάλλον,με στόχο..και πρωταγωνιστή τον Άνθρωπο...αφεθεί..η ζωή..να συνεχίσει το αέναο ταξείδι της..αδιασάλευτα.....

Χάρηκα που γνώρισα τον φιλο μου πια ...Τσοπάνη...του υποσχέθηκα ...πως πάλι θα ξανάλθω...με περισσότερη φιλοσοφική διάθεση....και αυτή τη φορά ...θα "πήξουμε"μαζί και τη γιαούρτη....!

Αγκαλιαστήκαμε...σταυροφιλιθήκαμε...και συμφωνήσαμε...για την επομένη...

Λίγο πριν μου δώσει το χέρι...με ρωτά..με ύφος...σαν κάτι σημαντικό να ξέχασε...!

-Ρε ....δεν μου είπες..!...Ποιανού Σώγαμπρος...είσαι...?

-Χα χα χα ...μην το χαλάσουμε ..τώρα...!

Ξένισε το πρόσωπό του...κοιτάει την μαγκούρα παράξενα...σαν  να μονολογούσε..!

-Ρε...δεν θες ..νάναι κανένας...παρεξηγημένος ..από τα σόγια μας συμπέθερος...?..Κοίτα πράματα!!!

Πήρα την ανηφόρα..ανέβηκα στο πεζούλι του δρόμου..κι έβαλα μπρος τη μίζα της δίκυκλης μηχανής μου..να συνεχίσω το ταξείδι μου...και τον Αερομοντελισμό...από ψηλά....!

Στο προ τελευταίο χωριό...που ήταν το χωριό μου ..θα έδινα και την ψήφο της προτίμησης μου..!

Ήταν διπλός ο σκοπός μετάβασης...μου εκεί...μόνο που τώρα είχα συνειδητοποιήσει...καλύτερα...τι να ψηφίσω....!

Ανάμεσα στα τόσα ερωτηματικά..ίσως και τούτο..!

Αν  έπρεπε...να χαθεί....η όχι .. ο Παμής...με τα προβατάκια...μα ούτε και η Σταρήθρα...χωρίς τα....σκουλικάκια...!!!