Τι θα γίνει ...Πολυξένη....
του
Μπάρμπα Γιάννη
Σταμάτησαν επί τέλους οι νεροποντές....Ανοιξιάτικος ήλιος στη γειτονιά....
Από το πρωί τα σπουργίτια..."τσιγαρίζουν...με τσίου.."στην κεραμωτή στου απέναντι μπαλκονι....!
Έχω από καιρό μετριάσει την πρωινή χαρά του συνταξιούχου, να σηκώνομαι και να τεντώνω χασμουρίζοντας τα χέρια μου.... απολαμβάνοντας τα μοσχοβοληστά μου σεντόνια...
Την ντοπαμίνη που συσώρευσα στον νυκτερινό μου ύπνο...μην τη σπαταλήσω...σε τίποτα προστριβές με την γυναίκα μου....
Σκέφτομαι...σε καλό μου...μην έλθουν και τα χειρότερα...που μας προϊδεάζουν από τιςΒρυξέλλες...
Φούντωσε χθες το βράδυ,στο διπλανό διαμέρισμα...ένας ενδοοικογενειακός καυγάς ανάμεσα στο αντρόγυνο...και με κράτησαν..όρθιο με τις πυτζάμες σε αγωνία έως αργά ,όπου εκτός από πιάτα που έσπασαν...πέσανε και τηγάνια στο πάτωμα....
-Ααμάν...πάει κι αυτό....!!!
Από κάτι...παροξύτονους επιθετικούς προσδιορισμούς ...που ακούστηκαν ..σπαρακτικά...κατάλαβα ότι το πρόβλημα ήταν οικονομικό..
-Τι θα γίνει Πολυξένη...?
-Τι θες να γίνει..?
-Να το μαζέψουμε...!!!
-Τι να μαζέψουμε μωρέ...?.Οκτακόσια πενήντα είναι καθαρά...ορίστε...ΔΕΗ..βάλε στην άκρη..να πληρωθούν τηλέφωνο... και νερό...από εδώ...!!!!
-Βάλε και τα δικά μου.....
-Τα δικά σου από εκεί....κι αν περισσέψουν....από εδώ το φαγητό ...και τα απορρυπαντικά...
Άλλαζαν θέση τα λεφτά...όπως οι Μάρκες ...της πράσινης τσόχας...σε παράνομη μπάγκα...που τα σαρώνει η στέκα....
Κι η Πολυξένη...να φωνάζει...!!!
-Τα βλέπω...!!!
Μετά..από αυτό....θόρυβος και σπασίματα...στο διαμέρισμα...τα υπόλοιπα ...τα άκουσα...σαν πολεμικός ανταποκριτής....σε διπλανό καταφύγιο...
...........................................................................................................................................................................................
Ανοιξιάτικος ...ήλιος...μόλις ..έσυρα το μπατζούρι......κι αυτά τα σπουργίτια...!
Ανοίγω...την Τι βι...και πέφτω...πρωϊνιάτικα σε ζωντανή τηλεδιάσκεψη...λεφτά με το σταγονόμετρο....υπό προϋποθέσεις...
Θυμίζουν τα μίζερα χρόνια της μεταπολεμικής δεκαπενταετίας..του 1950.όπου ..αντί για μαρμελάδα και βούτυρο στο ψωμί....έπαιρνε την θέση του ο πελτές ντομάτας.
ο Θάνος Σοφός.. τότε, αποτυπώνει..τα χρόνια εκείνα...της φτώχειας με λέξεις πάνω σε ένα πρόχειρο χαρτί, και ο Γιώργος Ζαμπέτας ...γρατζουνάει ...τη μελωδία του στοίχου ,με το μπουζούκι του.... Κι έπειτα στο βινύλιο...για να μείνουν αθάνατες...
Η έκφραση...και το απλοϊκό ιδιόμορφο ύφος...του...μας αποτυπώνει τους δύσκολους καιρούς του....
Οι Δανειστές... στις μέρες μας, έχουν παγωμένο και απειλητικό ύφος....σαν τον Βοριά...που απομακρύνεται...κι αφήνει πίσω του βροντές...κι αντάρα.... ενώ μας ρίχνει τα τελευταία εκβιαστικά διλήμματα. του
Κι η Ελλάδα....σαν την Πολυξένη....που μετράει και ξανά μετρά ...τα λίγα λεφτά της....περιμένει...την ώρα να δικαιωθεί ....κι όπου χαρά στην υπομονή της....που δεν λύγισε...μέχρι στιγμής...
