Της..Παναγιάς...η χάρη...
του Μπαρμπα Γιάννη
Από την Λαογραφία Μεθάνων
Γράφει ο Γιάννης Πουλάκης
Το εκκλησάκι αυτό είναι χτισμένο πάνω σε απότομα βράχια στην άκρη μιας χερσονήσου στο δυτικότερο σημείο της χερσονήσου των Μεθάνων, χωρίς πρόσβαση από τη στεριά. Τα νερά εκεί είναι πολύ βαθειά κι αγγίζουν τα 130 μέτρα, ενώ λίγο πιο μακριά αγγίζουν και τα 300 μέτρα. Όλα τα κολπάκια από το Βαθύ μέχρι την Κρασοπαναγιά προσφέρονται για ψάρεμα, μόνο που σε μερικά, η πρόσβαση γίνεται αποκλειστικά από τη θάλασσα.
Σχετικά με το όνομα της εκκλησίας, ο θρύλος λέει ότι ένας ναυτικός είχε φορτώσει στο καΐκι του βαρέλια με κρασί και περνώντας από το σημείο αυτό έπεσε σε φουρτούνα.
Καθώς το σκάφος του κινδύνευε να βυθιστεί, ο ναυτικός προσευχήθηκε στην Παναγία κι έκανε τάμα να χτίσει μια εκκλησία από κρασί.
Έτσι, αφού σώθηκε, έχτισε αμέσως ένα εκκλησάκι ανακατεύοντας χώμα με κρασί αντί για νερό.
Γι’ αυτό, το μέρος που έχτισε το εκκλησάκι στην άκρη του κάβου ονομάστηκε «Κρασοπαναγιά».
Σε άλλη παραλλαγή ο άνθρωπος αυτός ήταν έμπορος, τον έπιασε μεγάλη θαλασσοταραχή στην απότομη αυτή περιοχή και κινδύνευε σοβαρά να χάσει το σκάφος του πάνω στα βράχια και να χαθεί κι ο ίδιος.
Από την Λαογραφία Μεθάνων
Γράφει ο Γιάννης Πουλάκης
Το εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς» η σπηλιά «τρία καρφιά», ο θρύλος της «στέρνας του γαμπρού» και η «χρυσή γουρούνα» στα Μέθανα.
Παραλιακά, στη χερσόνησο των Μεθάνων, βόρεια της Καμένης Χώρας, προς τον Άγιο Νικόλα βρίσκεται το εκκλησάκι της «Κρασοπαναγιάς».
Το εκκλησάκι αυτό είναι χτισμένο πάνω σε απότομα βράχια στην άκρη μιας χερσονήσου στο δυτικότερο σημείο της χερσονήσου των Μεθάνων, χωρίς πρόσβαση από τη στεριά. Τα νερά εκεί είναι πολύ βαθειά κι αγγίζουν τα 130 μέτρα, ενώ λίγο πιο μακριά αγγίζουν και τα 300 μέτρα. Όλα τα κολπάκια από το Βαθύ μέχρι την Κρασοπαναγιά προσφέρονται για ψάρεμα, μόνο που σε μερικά, η πρόσβαση γίνεται αποκλειστικά από τη θάλασσα.
Καθώς το σκάφος του κινδύνευε να βυθιστεί, ο ναυτικός προσευχήθηκε στην Παναγία κι έκανε τάμα να χτίσει μια εκκλησία από κρασί.
Έτσι, αφού σώθηκε, έχτισε αμέσως ένα εκκλησάκι ανακατεύοντας χώμα με κρασί αντί για νερό.
Γι’ αυτό, το μέρος που έχτισε το εκκλησάκι στην άκρη του κάβου ονομάστηκε «Κρασοπαναγιά».
Σε άλλη παραλλαγή ο άνθρωπος αυτός ήταν έμπορος, τον έπιασε μεγάλη θαλασσοταραχή στην απότομη αυτή περιοχή και κινδύνευε σοβαρά να χάσει το σκάφος του πάνω στα βράχια και να χαθεί κι ο ίδιος.
Έκανε αβαρία και παρακάλεσε την Παναγία να τονε βοηθήσει Σώθηκε με τη βοήθεια της Παναγίας, στη συνέχεια έχτισε το εκκλησάκι χρησιμοποιώντας το λίγο κρασί που του είχε απομείνει για να φτιάξει την κρασόλασπη αντί για ασβεστόλασπη.
Γι’ αυτό, όπως πιστεύουνε οι παλιοί Μεθενίτες, πως ακόμα και στην Παναγία άρεσε το κρασί και για το λόγο αυτό προστατεύει τα’ αμπέλια της γύρω περιοχής κι έτσι τα σταφύλια που βγάζουν είναι πολύ καλά και νόστιμα και φτιάχνουν μ’ αυτά το εξαίσιο μεθενήτικο κρασί.
