Κωνσταντινούπολή ...μέσα από το φιλιστρίνι.....

   Από το λεύκωμα ...

των  ...σημειώσεων ...του 

Μπαρμπα Γιάννη               του  Ψαρά....

  1966....το Έτος...και ήμουν...δεκαεξάχρονο ..παιδί....κρατούσα το φυλλάδιο...στο χέρι...πριν λίγες ημέρες...κι όλα ήταν αποφασισμένα...

Επρόκειτο να μπαρκάρω...και κάποιος θείος μου...το είχε φροντίσει...φιλότιμα να με βοηθήσει.

Τρείς μέρες χρειάσθηκε  για να τελειώσουν οι διαδικασίες ναυτολόγησης..και την επόμενη ...ανέβηκα την ...στενόμακρη κλιμακωτή...μαζί του  σκάλα του καραβιού, όπου μας περίμενε ο κουμπάρος του και συντοπίτης..από την Κίμωλο...Λοστρόμος...κατά την ιεραρχία...του πληρώματος..

-Να σου συστήσω τον Μάρκο....είναι δικός μου ...άνθρωπος , ότι χρειάζεσαι...θα έχεις κάθε βοήθεια.

Έδειξα ενθουσιασμένος άπλωσα το χέρι...και χαιρέτησα...

.Πρώτη φορά ανέβαινα σε εμπορικό φορτηγό καράβι....περίεργα τα κίτρινα βιντζια ...οι μπίγες...οι αεραγωγοί...τα κομοδέσια....όλα εκείνα τα βαριά εργαλεία που περνάς  ανάμεσα  και  ..που ξενίζουν τα παιδικά πρωτόμπαρκα μάτια.καθώς  ανοίγει  η αυλαία....στη μεγάλη  ναυτική περιπέτεια...!

-Πάμε μου λέει....Γιαννάκο .στο μηχανοστάσιο....σε περιμένει ...ο Α! Μηχανικός...ο Μαστρο -Κώστας..

Ετσι άλλαξε την ζωή μου αυτός ο Χειμώνας...και  το πρώτο σφύριγμα...αναχώρησης...το τράβηγμα της σκάλας....και το μονότονο βουητό...του μηχανοστασίου..θα άφηναν τα ανεξίτηλα σημάδια της πρώτης ..επαφής με την Θάλασσα.. και .μιας άλλης πραγματικότητος... που τη  λέμε...Ναυτικά ταξίδια.

Το Καράβι..."Εργίνα " θυμάμαι....ένα παλιό Εγγλέζικο...Λιμπερτάκι...3500...τόνων  πλώρη- πρίμα κομοδέσιο..κατακαρφωμένο κατά πως λέγαν οι παλιοί...

Ηταν το δεύτερο..που τότε κατείχε η οικογένεια του Εφοπλιστή .Κώστα Βεντούρη...καλοτάξιδο...και άντεχε...στα μποφόρια...

Εκείνο το..πρώτο  βράδυ...περνούσαμε το αιγαίο..και είχε  φουρτούνα....με προορισμό την Μαύρη Θάλασσα...

Η βάρδια μου στη μηχανή είχε τελειώσει...η ένταση της  προσοχής ..ο κάματος της προσαρμογής στα νέα καθήκοντα...με έφεραν στην ατομική μου καμπίνα...γρήγορα να ξεκουραστώ...

Ρίχνω μια ματιά από το φιλιστρίνι ..έξω...μαύρη..πίσσα..η νύχτα...στο βάθος κάτι αχνά φώτα...

Αφήνουμε την Ικαρία...σκέφτηκα....δεξιά αυτά  τα φώτα είναι της Τουρκίας...να πιάσω κανένα τούρκικο σταθμό...με το τρανζίστορ....έλα...ρίχτο...Σελίμ.....νά το το τσιφτετέλι...!

Απόψε θα κοιμηθώ...και θα με νανουρίσουν χανουμάκι α...ψιλό-χαμογέλασα......τι..?...πως...?

Όχι...ρε παιδιά...!!!...Καζαντζίδης...στο ...Τσεσμέ.....???...αχ ..Πειραιά  μου...θα με βασανίσεις για πολύ καιρό ....και ατέλειωτα βράδια....ακόμα...πόσο θα μου..λείψεις...και πόσο θα κλάψω τις γειτονιές  από νοσταλγία...!

Πλησίασα το ραδιάκι στο αυτί μου...εκπέμπει...Πατρίδα...από Τούρκικο ραδιοσταθμό...!

Μοσχοβολούν...τα καθαρά άσπρα  σεντόνια που με επιμέλεια..είχα στρωμένα .ατσαλάκωτα...ένα γλυκό συναίσθημα με τύλιξε...

Αύριο θα μπαίναμε στο Τσα να-Καλέ..το πρώτο...λιμανάκι...μιας σειράς,  των στενών του Βοσπόρου...!...

Με  πήρε ..ένας γλυκός.... ο πρώτος καραβίσιος ύπνος...!

Την επόμενη μέρα πρωί ...πρωί   το "Εργίνα "....έμπαινε ...με απόλυτη ηρεμία στα  νερά του Βοσπόρου...!

Κατάφυτη...αριστερά και δεξιά μια απερίγραπτη ομορφιά ..καθώς το πλοίο...γλιστρούσε ..κατά μήκος των Στενών...αιχμαλώτιζε το βλέμμα..ένα εξαίσιο...ειδυλλιακό τοπίο...και στη μία πλευρά και στην άλλη...κρυμμένες..εκπλήξεις...ρομαντικά στασίδια πνιγμένα ...στο πράσινο...!....

Κάποιο...αρχοντικό.. καλλίγραμμο και πολύχρωμο σπίτι...ξεπηδούσε..ανάμεσα στην πλούσια βλάστηση.καθώς....πιο κάτω....στην ίδια πορεία..ακολουθούσε η επιβλητική προβολή ενός..φρεσκοβαμένου  κατάλευκου  ......Μιναρέ...σε παρακείμενο Τζαμί..και να...λίγο μετά πρίν προλάβω...να απορήσω..πως κάτι...λείπει σε αυτό το εξαίσιο τοπίο...παραπονιάρικα...τα μάτια μου ξαφνικά έλαμψαν...

 Κάποιος βυζαντινός τρούλος από ξεχασμένο Ρωμαίικο παρεκκλήσι...μου θύμισε ..πως τούτος ο Τόπος...εκτός..από αμέτρητα δένδρα...με το μεθυστικό πρωινό άρωμα...της οξιάς και του Πεύκου ...έκρυβε...πάνω..σε χαραγμένες  μισογκρεμισμένες..πέτρες  γραμμές.. και σύμβολα ..με .. Ιστορία.

Έβαλα το μπρίκι...στο μικρό κουζινάκι...του..Μαγειρείου ..και ανακάτεψα το Τσάι...να πάρει βράση.

Έτσι ήταν παλιά ...ο καθείς..το πρωί...νυσταγμένος...καμαρότος του εαυτού...του..

Λίγο βούτυρο στο ψυγείο...μερικές κομμένες φέτες ψωμί...λίγο μέλι..που το έβγαζε 

με τσιγκουνιά ...και το επέβλεπε...αυστηρά ο Βατσιμάνης...παραγγελιά του Μάγειρα..να φτάσει για όλους....!

Σε  κάνα τέταρτο  ...κατ έβαινα   στη μηχανή....χωρίς διάλυμά..!

Το μεσημβρινό γεύμα .....λίγη ανάπαυση...και πάλι ...κάτω στη μηχανή......ταγμένος με φόρμα...και με το ¨λαδοτύρι" στα χέρια...!

Σπάνια κοιτούσα τον καθρέπτη...!!!

Περισσότερο απόρησα με μία φωτογραφία ..που αναγκάστηκα να βγάλω...αργότερα..σαν ήλθε η τοπική Αστυνομία ...του λιμανιού στη Βάρνα...για να μας τυπώσει  το πάσο  εισόδου... της πύλης....

Το παιδικό μου ...πρόσωπο...ήταν γεμάτο...επιπόλαιες.. της βάρδιας...μουντζούρες...!.........................................................................................................................................................................................................................................................

Μία επιθυμία μου έτρωγε τα σωθικά....

Το βράδυ τις 11 η ώρα...θα διαπερνούσαμε την Κωνσταντινούπολη...μα δυστυχώς...θα ήμουν υπηρεσία...στο μηχανοστάσιο...!...και σαν τσόβενο.. που ήμουν περιθώρια για χαζολογήματα δεν υπήρχαν ..!...Θεέ μου εσύ που είσαι δίκαιος ...και ασχολείσαι με τους ταπεινούς...αυτά...γιατί σου ξεφεύγουν...?

Αυτή την σκέψη αν τολμούσα να την εκφράσω στο σπίτι ...είναι βέβαιο πως επρόκειτο για βλασφημία ...και θα αντιμετώπιζα εκείνο το πειθαρχικό βλοσυρό ...πατρός τε...και μητρός τε......

Μα  τώρα είμαι Λεύτερος...στέλνω και ...συνάλλαγμα... μα..ας άστους..αυτούς....!.... εσύ ...Μωρέ ...γιατί..?

-Είπες κάτι...Γιαννάκο....?...με ρωτάει με απορία...ο πρώτος Μηχανικός...καλή του ώρα αν ζει...!!

-Όχι...Τσιφ...εγώ..?...τίποτα...!

-Πως τίποτα αφού με ταρακούνησες κάτι μου είπες...!..ε..τι...?

-Να κάτι για την Κωνσταντινούπολη....την λατρεύω....Νομίζω πως την έχω δει στα όνειρα μου ...και....

               -Από εκεί κατάγεσαι..?
-Όχι...αλλά ...

Δεν χωράει ..αλλά    ....  και μέχρι εκεί με τον Μαστροκώστα....πολύ τράβηξε...η συζήτηση...πάρα περα γίνεται μονότονη...!

Καλύτερα ....να ...συζητάς μαζί του για σπειρώματα....βίδες και μπουλόνια....!

Μα...δεν του ξεφεύγει   εύκολα...κάτι..

Εκείνος πονηρός νησιώτης ...Από την Κίμωλο....και στα ...."μηχανικά..."....!!!

Έμεινε να με.τρώει ...μέχρι το βράδυ ..ο καημός...να δω την "Πόλη"...!

Ατέλειωτες οι ώρες ο  χώρος κλειστός και δεν μετράς τη νύκτα..και τη μέρα.παρά με το ρολόι ...

Ώσπου η Γέφυρα έδωσε...σήμα....!....

-...<<Ημηταχώς..... οι μηχανή...!..χειριστήριο..εντολές...  αναμείνατε...!..διέλευση...διαύλου.>>.!!!

Τρεις ...βοηθοί...ο δεύτερος και ο πρώτος..σταντ...μπάϊ....στους πίνακες...έλεγχου.

Εγώ μανουβράρισα.. τον Αέρα...εκκίνησης....είχα και στο νου μου την Γεννήτρια...

Όσο να είναι .....για ελλόγου..μου..κάτι σπουδαίο...δυο μέρες Ναύτης....!...
.....Αλλά....αυτή ..η Πόλη....!!!!

Κοιτάζω πιό  εκεί.......ένα μικρό φιλιστρίνι...
Σαν ανέβεις δυο σκαλιά το πανιόλο.....τσεκάρει την ..Νύκτα...αδόκιμα....!

Πάει να σπάσει η καρδιά μου...!....περνάμε την Πόλη....!!!

     -Ελα εδώ...μικρέ...!!..Ξαφνικά.. ακούω τον Μαστροκώστα..να μου γ νεύει  να πλησιάσω..κοντά του ...!

-Πάρε αυτό το φάκελο και δώσε το στον Καπετάνιο...τώρα αμέσως...και μην φύγεις από την γέφυρα...παρά μόνο αν το διαβάσει...περιμένω απάντηση.

  -Μάλιστα Τσιφ..του απαντώ...παίρνω το γράμμα και γίνομαι καπνός...!!!

Κάτι περίεργο είχε συμβεί....είναι βέβαιο ότι ο Καπετάνιος....περίμενε το γράμμα.....!

Άργησε όμως πολύ να το διαβάσει.....και περίεργα.. ...ακόμη πιο πολύ αργο πόρησε να το απαντήσει ...θα έλεγα ότι μάλιστα ...το διασκέδασε...με την καρδιά του...!!!!

Είναι περιττό να σας μιλήσω...για την άνεση που καταβρόχθισα ..με τα μάτια αυτό το μεγαλείο ..και την ομορφιά ..από το πέρασμα της νυκτερινής κοσμοπολίτικης Κωνσταντινούπολης....από το κυβερνείο του πλοίου.. φοβάμαι πως δεν θα βρω τα κατάλληλα λόγια...!!

Αυτά τα φώτα ....οι καμάρες...τα πολύχρωμα ...Κιόσκια...στα Αρχοντικά....οι ανταύγειες και τα παιχνιδίσματα...του νερού ...τρισδιάστατη ...οπτασία...που μόνο  στο όνειρο χωράει...!

Και να σκεφθείς παρά λίγο ....να δώ την φωτογραφία...μέρους....της ...από το φιλιστρίνι...της μηχανής....που μόνο η μύτη μου ...και το μισό πηγούνι ...μου...χώραγε..!

Σαν ...τελείωσε το υπερθέαμα...και το πλοίο παρέδωσε πιλότο...ανοίχτηκε στο σκοτάδι...να συνεχίσει το ταξίδι   του.

ο Πλοίαρχος...άνοιξε το φάκελο...έκανε πως διάβασε...και έγραψε...τρεις γραμμές...τάχα...πως το σφράγισε..!

-Δεν μου λες παιδί μου....πως Ονομάζεσαι...?

-Γιάννης...Μαρινάκος........Κύριε Πλοίαρχε...!

-Μου έχουν πει καλά λόγια για σένα....σου εύχομαι...να πετύχεις στο Επάγγελμα..!

-Αγαπάω τη Θάλασσα.....απάντησα...χαρούμενος..

-Από που κατάγεσαι...δόκιμε...?

-Γεννήθηκα στον Πειραιά...ο Πατέρας μου από τη Μάνη...η Μητέρα μου ...είναι ...Μικρασιάτισα...Σμυρνιά....!

Ένα γρίφο... φάνηκε ...πως  λύσανε η σκέψη και τα μάτια του ...χαμογέλασε...καλόκαρδα...που δεν θα το ξεχάσω...μου έσφιξε το χέρι...και το χάρηκα ..τόσο...!

-Αριστείδης ..Τσακίρης...Γεννήθηκα μεγάλωσα στην ..Κωνσταντινούπολη....βέρος από γονείς Πάππου προς Πάππου...Στο καλό παιδί μου....!...θα τα λέμε συχνά...δώσε το γράμμα στον Πρώτο....και πες του ευχαριστώ....!

Έφυγα γεμάτος χαρά...και παρέδωσα το γράμμα...και την παραγγελιά...!

Μα το μεγαλύτερο συγνώμη....και ευχαριστώ....το είπα μέσα μου στο θεό ..που βαρυγκώμησα......άδικα....γιατί απ.το παράδοξο.....με τους ...ανθρώπους...κατάλαβα....εκ μέρους του τι είχε συμβεί...!