Πήρα το στρατί.....

του Μπαρμπα Γιάννη

Κάποια καλή διάθεση με έκανε να ανασηκώσω την κουβέρτα...να εγείρω το  από το κρεβάτι  το  συνήθως..κουρασμένο κορμί μου..και να αναστέλλω...τον μετά μεσημεριανό ύπνο...!

φόρεσα  την τσακιστή μου παντελόνα ...που πάει ασορτί με την παλτουδιά ...στόλισα το κεφάλι με την ρεπούμπλικα ....και δρασκέλισα την εξώπορτα της  παράγκας μου στη Σαλαμίνα...αφού λίγο πριν είχα κόψει από της αμυγδαλιά..ένα από τα λιγοστά πλέον άνθη..της...και το έβαλα στο πέτο....!

Κάθε χρόνο τέτοιες ημέρες ...ο Χειμώνας ...μου κτυπάει  το παντζουρόφυλλο...και μου θυμίζει χαμογελαστός ..έξω από το τζάμι..με ένα νεύμα ότι με αποχαιρετά...!

Το έχω και εγώ συνήθεια...παλιά και ευλογημένη να τον ξεπροβοδίζω...καθως του πρέπει ...

Στο καλό Παλιόφιλε....Γεροξεκούτη...που με ξεπάγιασες ...αλλά χαλάλι σου τα... τσίπουρα...

Του χρόνου θα σε περιμένω...!

Γύρισα και κοίταξα την Μυγδαλίτσα...γλυκιά..... αέρινη , μεθυστική ...σαν τη Χιονάτη...που ξεφορτώθηκε τους Επτά Νάνους ...κι ήλθε...δειλά δειλά ...στο περιβόλι μου να με αποπλανήσει με την Παρουσία της.

Πήρα το στρατί στο λιμάνι της πόλης, και βρέθηκα να περπατώ με καλή διάθεση,  κατά μήκος του παραλιακού πεζόδρομου που είναι  φυτεμένοι..εκατοντάδες... Φοίνικες...!

Στα αριστερά του δρόμου...πολυσύχναστα ..Ταβερνάκια....καλωσορίζουν τους δραπέτες της ...Τσικνοπέμπτης...και του Σαβατοκύριακου της Αποκριάς...!

Είναι οι .. ασυμβίβαστοι...Ποπολάρος...που με το λιγοστό πλέον  χαρτζιλίκι αντιστέκονται ..στο μνημονιακό... πληκτικό..τοπίο...εξωτερικεύονται  ρυθμικά τραγουδώντας .. Μπαλάντες .. της ..Ανοιξιάτικης...προϋπάντησις...

Πλησίασα...το κουτουκάκι...και...κοίταξα...με τρόπο από το παράθυρο....κάποια κοπέλα...με φανερό κέφι...συντόνιζε με κάποιον που κρατούσε κιθάρα...το ρεφραίν ...την γνώρισα....

.Εθνική φωνή..που γύρισε σαν το χελιδόνι...από μακρυά...

Πόσο...με ξανανιώνει η συντροφιά...η χαλαρή κουβεντούλα...το χαμόγελο...έστω κι αν τα ...ξεκλέβω  αδιάκριτα.. έξω από  τη τζαμαρία,...σε αυτό το ...παράθυρο....!

Τα δικά μου χρονια ....τα νεανικά ...τα χρόνια του χωματόδρομου....και της Αλάνας..τέτοιες μέρες ..τα Αραπάκια τα Αποκριάτικα...με τις μουτζουρωμένες   μυτούλες..κτυπούσαν ρυθμικά τους ντενεκέδες...ξυπόλυτα..κι..<<...όλοι..μαζί..!!!.......ειβαλα...>>..έσερναν το Αποκριάτικο χορό..!

Ασπρόμαυρες θύμισες στο Γεροντικό μου μυαλό.....!!!

Συνέχισα,  το δρόμο μου...έφτασα στην Πλατεία...

Μαντολίνα και Κιθάρες...ακούστηκαν ...από κάποιο στενό....

Μία κουστωδία ανθρώπων πλαισιωμένη από νέους...με πνευστά ...της Δημοτικής  μουσικής  Μπάντας...έκανε την εμφάνιση της...!Ξωπίσω οι "Τροβαδούροι".....

Στάθηκα ...να ..αναπολώ....ακούγοντας...το χθές..

Γλυκό κρασί το διάβα μου...μεθυσμενάκι στο σκαλοπάτι η σκέψη μου..!

Οι....Τροβαδούροι.....!!!!!

<<...Μοναξιά...!..είσαι η πιο πικρή παρέα....!

Μοναξιά....είσαι...κάποτε...Μοιραία...!!!

κι...όποιος....πει....η Ζωή πως ...είναι ωραία..............>>............................................................................................................................................................................

Πήρα Το Στρατί...του Γυρισμού....για την Παράγκα....

κάθε...βήμα...νόμιζα πως ήταν δρασκελιά...νεανική.

Γυρίζω το κλειδί της εξώπορτας και σιγοτραγουδώ...ακόμη.!

Η..ώρα  ήταν περασμένη...σαν έφθασα...γεμάτος ικανοποίηση...

Ο Ήλιος...είχε μισό βυθισθεί στη Θάλασσα...όσο κι αν άργησα...δεν θα μαλώσω απόψε με τον χρόνο...!!!

 Με γύρισε σε θύμησες παλιές......

κι ας ήταν κλεμμένες από ένα παράθυρο...!