Στο καλό ...Νίκο...

Αντίο ....Τζιβαέρι...

Τι να πρωτοθυμηθώ από αυτόν τον άνθρωπο...Τα καλοκαίρια...όταν μάθαινα ότι θα τραγουδήσει ο Παπάζογλου στην Αθήνα, ακύρωνα όλες τις εξορμήσεις μου,και έπιανα μαζί με την σύζυγο τις πρώτες θέσεις  στα σκαλιά του όποιου συνοικιακού θεάτρου για να τον βλέπω από κοντά......Ρωτούσαν οι φίλοι

-Που θα πάτε Σαββατοκύριακο?... Πελοπόννησο ..Ρούμελη...Νησιά..?

- Πουθενά ...Κερατσίνι....

-Δηλαδή...?

Απόψε θα καεί το  πεζούλι στα Νταμάρια...Παπάζογλου....Ρασσούλης...!!

-Ρε τρελός είσαι ....θα μείνεις Αθήνα..? Εγώ πάντως πήρα τα κορίτσια...κι έγινα ..Λούης

-Εσύ ..Σάκη ..πάρε τα κορίτσια σου και φύγε ...Εγώ θα μείνω εδώ..!!

Το έλεγα και το εννοούσα....άνοιγε η σκηνή...και έβγαινε με το  μπαγλαμαδάκι κρατώντας με υψωμένα τα χέρια ως κύπελλο... θριάμβου...τα μαλλιά του ανέμιζαν.....εμείς  ξέραμε τους στοίχους,....τραγουδούσαμε  κι αυτός..."έριχνε   τις ....ψιλές " 

Εμείς το...τραγούδι και την λαχτάρα της  Νιότης....αυτός την πενιά, και την σιγουριά του στίχου.

Εμείς τα...τσιφτετέλια..κι όρθιοι στα καθίσματα...αυτός...χαμογελαστός...να ρίχνει` τις αλλαγές ...στην ορχήστρα.....

- Πού είπες ...ότι  πήγε εκδρομή ο...Σάκης σήμερα...?..με ρωτάει η Γυναίκα μου πάνω στο κέφι...

-Καρπενήσι ..της απαντώ...με το γκρούπ....από το πρωί...

-Και αυτός που είναι ανεβασμένος στο κάθισμα...και τα δίνει όλα?... πιός είναι.....?

-Ρε.... ο Σάκης ...κοίτα τσιφτετέλι   αμ.. και οι υπόλοιποι...της παρέας δεν πάνε πίσω....έχουν ξεγοφιαστεί. .Όλα τα ραντεβού...μπορούσαμε να τα αλλάξουμε προκειμένου να τον ακούσουμε....

Όμως...το δικό του με την Μοίρα του.....δεν ήθελε να το αλλάξει...μας το κρατούσε μυστικό ...και σαν ήλθε η ώρα...αυτός ...ήταν ...εκεί.