Καλοκαίρι...ντάλα...τέλος Ιουλίου... Βρέθηκα να απολαμβάνω κάποιο ζεστό απόγευμα..καθισμένος σε πολυθρόνα παλιού θερινού σινεμά...με εκείνα τα γιασεμιά, που αναδεύουν παλιές ευχάριστες μυρωδιές όπως εκείνη στην χαμένη παιδική σκέψη μου. Άσπρο ψιλό χαλικάκι να γρατσανιζω τα πόδια μου, κι ολοτρόγυρα πιτσιρίκια...να περιμένουν ανήσυχα...να αρχίσει ο Αγαπημένος Καραγκιόζης. Στάθηκα τυχερός να παρατηρώ τα παιδιά καθώς κρατούσαν τα μεγάλα κόκκινα μηλαράκια παραδομένα από ευχαρίστηση, στην γευστική πανδαισία της καραμελέ βανίλιας , Έξω από την είσοδο...στην μία πάντα ο Παγωτατζής... στη ώρα του με το καρότσι...ντυμένος στα κάτασπρα, να γεμίζει με δεξιοτεχνία τα χωνάκια, και να προσφέρει στα ανυπόμονα παιδικά χέρια, που είχαν πλημμυρίσει από λαχτάρα. Στην Απέναντι...η Μηλαρού ..με το περίτεχνο καλάθι...και τις καραμελόχρωμες λιχουδιές..ολοτρόγυρα να προβάλλουν...να προσφέρει με το ένα χέρι ,και με το άλλο να μαζεύει...
