Ακροβασίες επιβίωσης

Δευτέρα, 9 Ιανουαρίου 2012

N.Y.Times: Απόδραση από την κόλαση της ανεργίας στην Αθήνα

Το εφιαλτικό σκηνικό που βιώνουν χιλιάδες νέοι στην Αθήνα της οικονομικής κρίσης φωτίζει ρεπορτάζ των New York Times με τις ιστορίες δύο νέων ζευγαριών που αναγκάστηκαν να φύγουν απ' την πρωτεύουσα αναζητώντας ελπίδα επιβίωσης. Ο Νίκος Γαβαλάς και η Αλεξάνδρα Τρίχα, και οι δύο 31 ετών, είναι γεωπόνοι και πέρυσι βλέποντας τις ...
δύσκολες συνθήκες στην Αθήνα και μην αντέχοντας άλλο αποφάσισαν να φύγουν για τη Χίο. Εκεί ξεκίνησαν την καλλιέργεια σαλιγκαριών για εξαγωγή. Αναγνωρίζουν ότι πρόκειται για μια δύσκολη χειρωνακτική εργασία αλλά σε μια χώρα που δεν έχει αφήσει άλλα περιθώρια αυτό ήταν μια πολύ καλή λύση.

Το ζευγάρι έφτιαξε τη φάρμα παραγωγής με οικονομίες μιας ζωής και ελπίζει να κάνει απόσβεση εντός του τρέχοντος έτους. «Όταν μιλάω με τους φίλους και τους συγγενείς μου στην Αθήνα, μου λένε ότι δεν υπάρχει ελπίδα και ότι όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Πιστεύω λοιπόν ότι η επιλογή μας ήταν καλή» δήλωσε η κ. Τρίχα και πρόσθεσε «Στις μεγάλες πόλεις δεν υπάρχει μέλλον για τους νέους. Η μόνη επιλογή είναι για να πάνε στην εξοχή ή να πάνε στο εξωτερικό.» Το ρεπορτάζ αναφέρθηκε και στην παράδοση των Ελλήνων να επενδύουν σε ακίνητα και σε γη και όχι σε χρηματοοικονομικές επενδύσεις. «Οι περισσότερες ελληνικές οικογένειες έχουν παραδοσιακά επενδύσεις σε ακίνητα και γη, οι οποίες θεωρούνται πολύ πιο σταθερές από χρηματοοικονομικές επενδύσεις, και ακόμη και οι χαμηλού εισοδήματος Έλληνες έχουν κληρονομήσει την οικογενειακή περιουσία. Έτσι όλο και περισσότεροι αποφασίζουν ή αναγκάζονται να επιστρέψουν εκεί, στον τόπο καταγωγής τους» αναφέρει χαρακτηριστικά.

Το δεύτερο ζευγάρι πήρε την απόφαση να φύγει από την Αθήνα λίγα χρόνια πριν βλέποντας από νωρίς τα οικονομικά προβλήματα να αυξάνονται. Το 2006, ο Βασίλης Μπάλλας και η σύζυγός του, Ρούλα Μπούρα, και οι δύο 36 ετών έφυγαν από την Αθήνα όπου εργάζονταν στη διαχείριση περιεχομένου ενός site και αποφάσισαν να πάνε στους παππούδες στους στη Χίο για να δοκιμάσουν την τύχη τους στην καλλιέργεια μαστίχας. «Ήταν μια προσωπική απόφαση» είπε ο κ. Μπάλλας. «Σκεφτόμασταν να φύγουμε από την Αθήνα, και ένας φίλος μας είπε: Η γιαγιά μου παράγει 100 κιλά μαστίχας μόνο με το δικό της γάιδαρο» Κάπως έτσι πήραν την απόφαση να φύγουν. Βέβαια όπως είπε δεν ήταν τόσο εύκολο όσο υπολόγιζαν αλλά δεν έχουν μετανιώσει. Τέλος το ρεπορτάζ αναφέρει ότι έχουν αυξηθεί οι εγγραφές σε γεωργικές σχολές αφού πλέον οι νέοι Έλληνες στρέφονται προς αυτό τον επαγγελματικό προσανατολισμό.

Εχουν αποκτήσει μια ξεχωριστή θέση στο διαδικτυακό σύμπαν. Ποια η σχέση των «πολιτών δημοσιογράφων»

Του ΧΑVΙΕR ΤΑRΝΙSΙΕΝ

ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΟΥΝ αποκλειστικές ειδήσεις, σχολιάζουν την επικαιρότητα, επικρίνουν τους μεγάλους αυτού του κόσμου. Ορισμένοι τους αποκαλούν «πολίτες δημοσιογράφους». Αλλοι τους αποδίδουν τον λιγότερο κολακευτικό χαρακτηρισμό «δημοσιογράφοι με πιτζάμες». Κανείς
όμως δεν μπορεί να τους αγνοήσει. Οι μπλόγκερ και οι άλλοι συντάκτες του Διαδικτύου έχουν αποκτήσει μια θέση στον ήλιο του συστήματος της ενημέρωσης. Οι επιχειρήσεις γρήγορα κατάλαβαν ότι δεν μπορούν να τους προσπεράσουν.«Είμαστε υποχρεωμένοι νατους λάβουμε υπόψη,κατ΄ αρχήν μόνο και μόνο για να αποφύγουμε μια αρνητική δημοσιότητα
στο Διαδίκτυο»υπογραμμίζει η Αν Σαπιρό-Νιέλ, πρόεδρος του Συνδέσμου Επαγγελματιών των Δημοσίων Σχέσεων. «Η δυσκολία έγκειται στο ότι οι κανόνες δεν είναι οι ίδιοιόπως με τους δημοσιογράφους.Για παράδειγμα,δενεξασφαλίζουμε δικαίωμα επανόρθωσης σε περίπτωση που γίνει κάποιο λάθος».«Οι απόψεις είναι εξαιρετικά μοιρασμένες
και οι πρακτικές πολύ διαφορετικές»
παραδέχεται η Σοφί Κορνέ του πρακτορείου C΄est dit, c΄est ecrit. «Πρέπει να στέλνουμε προϊόντα,βιβλία,στουςμπλόγκερ,να τους καλούμεσε δημοσιογραφικά ταξίδια,όταν ξέρουμε ότι θα πρέπει να τα πληρώσουμε όλα εμείς επειδή οι ίδιοι δεν αποζημιώνονται για τα έξοδά τους από τον εργοδότη τους;».

Σε ορισμένους τομείς οι μπλόγκερ παίζουν αποφασιστικό ρόλο στην επιρροή του κοινού. Σε αυτούς περιλαμβάνονται τα βίντεο γκέιμ, η πληροφορική και το high-tech, αλλά επίσης η διατροφή, η μαγειρική, η διακόσμηση, η μουσική, η ψυχαγωγία με την ευρεία έννοια. Οι επιχειρήσεις καταφεύγουν σε εξειδικευμένα πρακτορεία που παρακολουθούν τα μπλογκ. «Οι μπλόγκερδυσχεραίνουν το έργο τωνδημοσίων σχέσεων με τον Τύπο» εξηγεί ο Λυντοβίκ Μπαζάρ, διευθυντής ενός τέτοιου πρακτορείου, του Ηuman to Ηuman. «Η πρακτική που ακολουθούνείναι θεμελιωδώς διαφορετική από αυτή των δημοσιογράφων. Δεν σέβονται τους τρεις θεμέλιους λίθους του δημοσιογραφικούεπαγγέλματος,δηλαδή την αποστασιοποίηση,την αντικειμενικότητα και την επαλήθευση των πηγών.Βρίσκονται μέσα σε απόλυτη υποκειμενικότητασε σχέση με το αντικείμενότους.Βιώνουν τη δραστηριότητά τους σαν ένα πάθος.Αφηγούνται τον εαυτό τους. O ταν ένας μπλόγκερ φθάνει σε μια συνέντευξη Τύπου,το πρώτοπράγμα που κάνει είναι ναφωτογραφηθεί ή να ζητήσει να τον φωτογραφίσουν...».

Ακόμη και οι υψηλοί θεσμοί έχουν αναγκαστεί να συμβιβαστούν με αυτούς τους νέους σχολιαστές της δημόσιας ζωής. Στη συνάντηση του Μπαράκ Ομπάμα με τον Νικολά Σαρκοζί τον Ιούλιο του 2008, η γαλλική προεδρία είχε προσφέρει διαπίστευση σε περίπου δέκα μπλόγκερ.«Το βασικό κριτήριο παραμένει η επαγγελματική δημοσιογραφική ταυτότητα»διευκρινίζει ο Φρανκ Λουβριέ, υπεύθυνος επικοινωνίας του Μεγάρου των Ηλυσίων. «Είμαι όμως υπέρ τού να ανοίξουμε τις πόρτες μας στους μπλόγκερμε τη μεγαλύτερη επιρροή.Σε αυτούς που έχουν μια νομιμότητα στο επάγγελμά τους και ταμπλογκ τους έχουν μεγάλη επισκεψιμότητα» . Η γαλλική προεδρία έχει οργανώσει μια μονάδα παρακολούθησης των μπλογκ. Το Γραφείο Τύπου του γάλλου πρωθυπουργού, ωστόσο, περιορίζεται στο κριτήριο της επαγγελματικής δημοσιογραφικής ταυτότητας. «Για λόγους ασφαλείας» διευκρινίζει η υπεύθυνη, Μιριάμ Λεβί.

Η άλλη δημοσιογραφία
Από την πλευρά του το γαλλικό Σοσιαλιστικό Κόμμα διαπίστευσε μπλόγκερ στο συνέδριό του στη Ρεμς πέρυσι τον Νοέμβριο. Το γεγονός ότι η επαγγελματική δημοσιογραφία και τα μπλογκ αποτελούν σε μεγάλο βαθμό συγκοινωνούντα δοχεία ανατρέπει τις συνήθειες.«Βρισκόμαστε σε μια κατάσταση που μπορεί να συγκριθεί με την εποχή της ελεύθερης ραδιοφωνίας»λέει ο Μπενουά Ραφαέλ, αρχισυντάκτης του δικτυακού τόπου LaΡost.«Τα μπλογκ επιτρέπουν τηνανάδειξη νέων ταλέντων ταοποία στη συνέχεια μπορεί να εξελιχθούν σε εξαιρετικούς δημοσιογράφους» .

Ο Ερίκ Μαρκί, αντιπρόεδρος της Επιτροπής Χορήγησης Επαγγελματικής Δημοσιογραφικής Ταυτότητας, είναι λιγότερο επιεικής. «Το να λέει κανείς συνεχώς ότι ο καθένας μπορεί να γίνει δημοσιογράφος υποτιμάαυτό το επάγγελμα και αποκρύπτει το γεγονός ότι η καλή ενημέρωση έχει κόστος.Στο κάτω κάτω δεν μιλάει κανείς για “πολίτες χειρουργούς”.O όρος “πολίτης” δεν χρησιμεύειπαρά στο να κρύψει μια υποτίμηση της ενημέρωσης και μια αποσταθεροποίηση του επαγγέλματος.Εχουμε ήδη κατεβεί πολύ χαμηλά στα κριτήρια χορήγησης της δημοσιογραφικήςταυτότητας».

Συμπληρωματικός ρόλος
Ωστόσο οι περισσότεροι μπλόγκερ δεν θεωρούν εαυτούς δημοσιογράφους. Συχνά μάλιστα υιοθετούν- ρητά ή μη- κριτική στάση απέναντι στον Τύπο. «Οψηφιακός δημόσιος χώρος επιτελεί συμπληρωματικό ρόλο, είναι λοιπόν αρκετά λογικό να λειτουργεί αντιδραστικά ή διορθωτικά»εξηγεί ο Νικολά Βανμπρεμέερς ή Versac, συγγραφέας ενός πολιτικού μπλογκ από το 2003 ως το 2008. «Εγώ ο ίδιος δεν έχω επαγγελματική σχέση με την ενημέρωση.Εχω τη δική μου ιεράρχηση».

Αν περιοριστούμε στα στατιστικά στοιχεία, οι αριθμοί είναι με το μέρος των μπλογκ. Σύμφωνα με την Επιτροπή Χορήγησης Δημοσιογραφικών Ταυτοτήτων, στη Γαλλία έχουν χορηγηθεί 37.000 δημοσιογραφικές ταυτότητες, ενώ σύμφωνα με το Wikio τα μπλογκ ανέρχονται σε 60.000-70.000.

ΣΚΥΤΑΛΗ ΑΙΑΝΤΕΙΟ ΣΑΛΑΜΙΝΑΣ

Μπαρμπα Γιάννης ..ο Ψαράς..!!!